สิ่งที่ได้รับจาการเรียนรู้
ความงามทางธรรมชาติของภาษา
"ความสละสลวยไพเราะของภาษาอันเนื่องมาจากการใช้ศิลปะการใช้การประพันธ์และโวหารภาพพจน์ที่เหมาะสม"
โวหาร
"กลวิธีในการใช้ภาษาด้วยการเลือกสรรถ้อยคำมาเรียบเรียงในการเขียนเรื่องราวต่างๆหรือพูด ให้มีความหมายสละสลวย เหมาะสม เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย"
ภาพพจน์
"ถ้อยคำที่เรียบเรียงเป็นสำนวนที่ไม่กล่าวตรงไปตรงมาแต่ทำให้เกิดเป็นภาพและถ่ายทอดอารมณ์ได้กว้างขวาง"
ประเภทของพจน์
อุปมา คือ การเปรียบเทียบว่าสิ่งหนึ่งเหมือนกับสิ่งหนึ่งโดยใช้คำเชื่อมที่มีความหมาย เช่น เดียวกับคำว่า "เหมือน"
อุปลักษณ์ คือ การเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งด้วยการกล่าวถึงสิ่งหนึ่งโดยไม่มีคำเชื่อมมักใช้กับกริยา "คือ" และ "เป็น"
อธิพจน์ คือ การกล่าวเกินความจริง (ใช้ในภาษาพูด)
อวพจน์ คือ การกล่าวน้อยกว่าความเป็นจริง
สัญลักษณ์ คือ การเรียกชื่อสิ่งๆหนึ่งโดยใช้คำอื่นมาแทน ไม่เรียกตรงๆ
นามนัย คือ การใช้คำหรือวลีซึ่งบ่งลักษณะหรือสมบัติของสิ่งใด สิ่งหนึ่งแทนอีกสิ่งหนึ่ง คล้ายๆสัญลักษณ์
สัจพจน์ คือ ภาพพจน์เลียนเสียงธรรมชาติ
บุคลาธิฐานหรือบุคคลวัต คือ การกล่าวถึงสิ่งต่างๆที่ไม่มีชีวิต ไม่มีความคิดแสดงกิริยาอาการ ไม่เหมือนมนุษย์ (อธิษฐานให้กลายเป็นบุคคล)
ปฏิพจน์หรือปฏิภาคพจน์ คือ การใช้คำที่มีความหมายขัดแย้งกันนำเข้าคู่กัน ได้อย่างกลมกลืนทั้งนี้สร้างอารมณ์สะเทือนใจ
ความรู้ใหม่
ภาพพจน์ คือ ถ้อยที่ก่อให้เกิดภาพ
ภาพลักษณ์ คือ ลักษณะที่มองเห็นภาพ
ข้อเสนอแนะ
ดิฉันชอบวิธีการสอนของอาจารย์คะสนุกมากและเรียนเข้าใจคะ
นางสาวทิพย์สุคนธา น้อยสำลี 55113400165 ตอนเรียน D1
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น